Τελικά εχθές το βράδυ με είχαν πιάσει οι μαύρες μου. Αισθανόμουν χάλια και με είχε πιάσει δύσπνοια και ταχυκαρδία σκεπτόμενος όλα αυτά που συμβαίνουν, το τεράστιο χρέος, τις απολύσεις, τις κατασχέσεις, την κατάρρευση του ασφαλιστικού, την αδιαφορία των πολιτικών…
Με έπιασαν τα κλάματα και δεν ήθελα πια να ζω. Έψαξα στο διαδίκτυο και βρήκα το τηλέφωνο μιας ευρωπαϊκής γραμμής υποστήριξης ατόμων με τάσεις αυτοκτονίας. Η εταιρεία είχε σαν διαδικτυακή έδρα το Πακιστάν. Είπα ότι είχα τάσεις αυτοκτονίας και τους λόγους που με οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση και αμέσως ενδιαφέρθηκαν. Ο τηλεφωνητής με ρώτησε αν ήξερα να οδηγάω φορτηγό…
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο »
Με έπιασαν τα κλάματα και δεν ήθελα πια να ζω. Έψαξα στο διαδίκτυο και βρήκα το τηλέφωνο μιας ευρωπαϊκής γραμμής υποστήριξης ατόμων με τάσεις αυτοκτονίας. Η εταιρεία είχε σαν διαδικτυακή έδρα το Πακιστάν. Είπα ότι είχα τάσεις αυτοκτονίας και τους λόγους που με οδήγησαν σε αυτήν την κατάσταση και αμέσως ενδιαφέρθηκαν. Ο τηλεφωνητής με ρώτησε αν ήξερα να οδηγάω φορτηγό…